Τὸ αἰώνιο διαυγάζει τὸ πρόσκαιρο

Ὁ Χριστὸς ὀνομάζεται «Νέος» ἀλλὰ καὶ «Ἔσχατος Ἀδὰμ» ὡς ἡ ἔσχατη ἐκπλήρωση τῶν πάντων. Στὸ Πρόσωπό Του ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου ἀνατρέπεται, ὅπως διαπιστώνουμε ἤδη ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πρωτόπλαστος Ἀδὰμ δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα τοῦ Ἐσχάτου, δηλαδὴ ὁ ὕστερος εἶναι τὸ πρότυπο τοῦ πρώτου. Ὁ αἰώνιος Θεὸς εἰσῆλθε στὸν χρόνο γιὰ νὰ τὸν μεταποιήσει σὲ αἰωνιότητα. Ἦλθε ὁ Ἄχρονος γιὰ νὰ κάνει ἐμᾶς τοὺς φθαρτοὺς καὶ πρόσκαιρους, ἀθάνατους. Αὐτὰ ποὺ μποροῦμε νὰ προσφέρουμε ὡς ἀχρεῖοι δοῦλοι στὸν Κύριο εἶναι κτιστὰ καὶ πενιχρά. Στὴ μεγαλύτερη πράξη τῆς ζωῆς μας, τὴ Λειτουργία, προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἕνα κομμάτι ψωμὶ καὶ λίγο κρασὶ ποὺ περιέχουν ὅλη τὴν πίστη, ὅλον τὸν πόθο, ὅλη τὴν ἀγάπη μας καὶ ὅλη τὴ ζωή μας. Ὁ Θεὸς τὰ δέχεται ὡς θυσία εὐπρόσδεκτη, τὰ γεμίζει μὲ τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιο καὶ μᾶς ἀντιπροσφέρει Οὐρανό, ζωὴ αἰώνια καὶ ἄπειρη. Σύμφωνα μὲ τὸν τύπο τῆς Λειτουργίας, τοῦ προσφέρουμε τὸν χρόνο τῆς ζωῆς μας καὶ ὡς ἀντίδωρο ὁ Κύριος μᾶς παρέχει τὴν αἰωνιότητα.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ἀπὸ τὸν πρῶτο στὸν  Ἔσχατο Ἀδὰμ
Ὑπὸ τὸ φῶς τῶν  Ἐσχάτων
Προϋποθέσεις ἐσχατολογικῆς βιοτῆς
Ἐνιαυτὸς Κυρίου, τόπος συναντήσεως μὲ τὸν Δημιουργὸ
Ἐξαγορὰ τοῦ χρόνου μὲ Αἰωνιότητα
Ὅταν ἡ Αἰωνιότητα κρούει τὴ θύρα μὲ τὴν ἀρνητική της ὄψη
Σπεύδοντες τὴν Παρουσία τοῦ Κυρίου
Μετάνοια, ἡ ἀνανέωση τῆς σχέσεώς μας μὲ τὸν Προσωπικὸ Θεὸ
Χαρισματικὴ  Ἕλξη
Γεφυρώνοντας τὸ χάσμα
Βασίλειον Ἱεράτευμα
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ  Ἔσχατα
Τὸ Ὄνομα, φορέας τῆς ζώσας αἰωνιότητας
Ἡ ἀνταλλαγὴ τῆς ζωῆς μας μὲ τὴ Ζωὴ τοῦ Θεοῦ στὴ Θεία Λειτουργία
Μὲ τὴν Εὐχαριστία κερδίζουμε τὴν αἰώνια Βασιλεία
Ἡ Παναγία ὡς τὸ κατεξοχὴν ἐσχατολογικὸ γεγονὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους
«Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι»