Δίψα αἰώνιας ζωῆς

«Τῆς Ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότες», εἰσερχόμαστε σὲ νέα περίοδο χάριτος ποὺ θεσπίζει ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ἐξασκήσει ἐμᾶς, τὰ τέκνα της, νὰ βροῦμε ἄλλο τόπο ὄμορφο καὶ ἅγιο καὶ τέλειο, ὅπου θὰ γνωρίσουμε τὴ μακαριότητα τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Πατρός. Οἱ Εὐαγγελικὲς περικοπὲς κάθε Κυριακῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ πλούσια ὑμνολογία ποὺ διασαφηνίζει καὶ ρίχνει φῶς στὰ νοήματα τους, καλλιεργοῦν τὴν ἀναμονὴ γιὰ τὴ δωρεὰ τῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ ἄσκηση δὲν συνίσταται πλέον στὴ σωματικὴ κακοπάθεια, ἀλλὰ στὴν πνευματικὴ δίψα γιὰ «τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας», γιὰ τὴ θεία αἰωνιότητα ἐν τῷ ἀνεσπέρῳ Φωτὶ τῆς Ἁγίας Τριάδας.

Εἶναι ἀλυσιτελὲς νὰ ἐρευνοῦμε χρόνους καὶ καιρούς, ἀλλὰ χρειάζεται συνεχῶς νὰ ἐρευνοῦμε τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ τὴν καθαρίσουμε καὶ νὰ μὴν ἀφήσουμε τίποτε τὸ ἀλλότριο νὰ εἰσέλθει στὸν τόπο αὐτὸ ποὺ κατεξοχὴν ἀνήκει στὸν Θεό, καὶ ἔτσι νὰ καταξιωθοῦμε νὰ σταθοῦμε καὶ νὰ ἀντικρίσουμε τὸ πράο καὶ ἱλαρὸ βλέμμα τοῦ Παντοκράτορος Ἰησοῦ. Ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ εἶναι ἀπρόσμενη, διότι κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ δοκιμασθεῖ «ὡς ἐν καμίνῳ» ἡ καρδιά μας. Θὰ ἀναφανοῦν ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ διακατέχονται ἀπὸ γνήσια ἀγάπη, ἰσχυρότερη τοῦ θανάτου ποὺ τοὺς περιβάλλει, αὐτοὶ ποὺ ἐνῶ καθεύδουν, ἡ καρδία τους ἀγρυπνεῖ, καὶ ὅπως οἱ φρόνιμες παρθένες ἔχουν ἀρκετὸ λάδι καὶ διατηροῦν τὴ λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους καιομένη καὶ ἄσβεστη ὑπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.