
Μαριάμ
Ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ Μητέρα τῆς ζωῆς ἡμῶν
$13.00
Ἡ Ἁγία Παρθένος ἦταν τὸ στέφος τῆς ἁγιότητας ὅλων τῶν δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ καταστάλαγμα τῆς θεοσέβειας τῶν Προφητῶν τοῦ Ἰσραήλ. Ἦταν καρπὸς ἐπίπονης προσευχῆς αἰώνων τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔκραζε πρὸς Αὐτὸν γιὰ λύτρωση. Κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ζωή Της οὐδέποτε ἁμάρτησε. Ὡς ἐκ τούτου, ρεῦμα ἄφθαρτης καὶ αἰώνιας ζωῆς ἔρεε ἀδιάκοπα μέσα Της. Ὄχι μόνο δὲν λύπησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο σὲ καμιὰ περίπτωση, ἀλλὰ ἐπιπλέον παραχώρησε ὅλον τὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς Της στὸν Οὐράνιο Βασιλέα. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ὑπόστασή Της ἔλαμψε τετελειωμένη ἤδη ἀπὸ τὴν τρυφερή Της ἡλικία. Πρὶν ἀκόμη δανεισθεῖ ὁ Χριστὸς σάρκα ἀπὸ Αὐτήν, ἡ Παναγία ἔφερε μέσα Της τὴν παγκοσμιότητα τοῦ Υἱοῦ Της. Προκειμένου νὰ βαστάσει τὴν ὑπερφυῆ χάρη τῆς Θεομητρότητας, ζοῦσε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο «ὡς ἐκ νεκρῶν ζῶσα» (βλ. Ρωμ. 6,13), τελείως ἀφανής, σὲ βυθὸ ταπεινώσεως, παραδομένη πλήρως στὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ νέκρωση ὅμως ποὺ ὑφίστατο μεταβλήθηκε σὲ προπομπὸ ζωῆς ἀκαταλύτου, ἐφόσον ὁ ἑκούσιος θάνατος χάριν τῶν ἐντολῶν προσκομίζει τὸν ἀρραβώνα τῆς αἰώνιας ζωῆς καὶ τὴν κληρονομία τῆς ἄφθαρτης δόξας τοῦ Θεοῦ.
In stock
In stock
Secure Payments
Shipping Worldwide
Free Icon Cards with every Order
Packaged with Care
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Τὸ μυστήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
2. Τὸ ἱμάτιον ταπεινώσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸ πρότυπο τοῦ μοναχοῦ
3. Ἡ Παναγία ὡς τὸ κατεξοχὴν ἐσχατολογικὸ γεγονὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους
What Readers Say
Ἡ πτώση τοῦ προπάτορος δὲν ματαίωσε τὴ θεία βουλὴ γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ λογικοῦ πλάσματος. Ὁ Θεὸς γιὰ αἰῶνες κατόπτευε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ δεῖ, ἂν ὑπῆρχε κάποιος ἄνθρωπος «ἐργαζόμενος δικαιοσύνην», ποὺ θὰ συνεργοῦσε μαζί Του ὡς θεράπων Του στὸ μέγα ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ὁ Θεὸς χρειαζόταν κάποιον, τοῦ ὁποίου ἡ πνευματικὴ κατάσταση νὰ ἀντιστοιχεῖ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο στὴ θεία κατάσταση, κάτι ποὺ συνιστᾶ προϋπόθεση γιὰ νὰ ἐνοικήσει ἡ χάρη στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὴ ἦταν ἡ κατάσταση τῆς Θεοτόκου. Ἡ τέλεια ἁγνεία καὶ ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη Της γιὰ τὸν Θεὸ ἦταν ἀνάλογες μὲ τὸ ἄμετρο μέτρο χάριτος ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ἐνοικήσει μέσα Της. Ὅταν ὁ Θεὸς διέκρινε τὴ θεσπέσια ταπείνωση καὶ τὴν καθαρότητα τῆς θεόπαιδος Μαριάμ, «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη».
Ἡ ὀρθὴ θεώρηση τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου πρίν, κατὰ τὴ διάρκεια καὶ μετὰ τὸν τόκο χορηγεῖ γνώση τοῦ μυστηρίου τῆς ἁγιότητας. Ἡ παρθενία Της πρὶν τὴ γέννηση εἶναι προφανὴς καὶ μαρτυρούμενη ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν Γραφῶν. Ἡ παρθενία Της κατὰ τὴ γέννηση γίνεται κατανοητὴ διαμέσου τῆς βιωμένης πείρας ὅτι ὁ Θεὸς οὐδέποτε ἀφήνει πληγὴ σὲ ὅ,τι ἀγγίξει. Ἀντιθέτως, τὸ θεραπεύει, τὸ τελειοποιεῖ, τὸ ἁγιάζει. Ἡ γέννηση τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ γίνει πρόξενος θαύματος, κατὰ τὸ ὁποῖο «νικᾶται φύσεως τάξις» γιὰ νὰ ὑπερισχύσει ἡ ὑπερφυὴς θεία τάξη. Ἡ παρθενία τῆς Παναγίας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς Της μετὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἀπόρροια τῶν ὑπερφυσικῶν γεγονότων ποὺ προηγήθηκαν. Ἦταν κατηγορικὴ ἐπιταγὴ γιὰ τὸ πνεῦμα Της, προκειμένου νὰ φυλάξει τὴν ἀπαράμιλλη χάρη ποὺ Τῆς δόθηκε.
Book Sample
In stock
Reviews
There are no reviews yet.