Φιλοτιμία ἀγάπης

Ὁ μοναχισμὸς εἶναι μαρτυρία τῆς ὑπερκόσμιας ἰσχύος ποὺ ἐνέχουν ἡ ταπείνωση καὶ τὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ· εἶναι ἡ βαθειὰ συναίσθηση ὅτι εἴμαστε ἀδύναμοι καὶ ἐνδεεῖς τῆς βοήθειάς Του· εἶναι ἡ παραδοχὴ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15,5). Ὁ μοναχισμὸς συνίσταται στὴν ἄκρα ἔνταση τῆς στερρᾶς διαμονῆς στὴν τεθλιμμένη ὁδὸ τῆς καταβάσεως πρὸς τὴ βαθειὰ καρδιά, ἔνταση ποὺ ἐν καιρῷ προσδίδει στὴν καρδιὰ παγκόσμιο πλατυσμό. Στὸν μοναχισμὸ τὸ χάρισμα τῆς ταπεινώσεως εἶναι μεγαλειῶδες, ὅπως μεγαλειώδης εἶναι καὶ ἡ μυστικὴ ἀποστολὴ τοῦ μοναχοῦ νὰ μαρτυρεῖ τὴν τελειότητα τῆς χριστοειδοῦς ταπεινώσεως. Ὁ μοναχὸς ποὺ ἑκουσίως γίνεται σὰν τὸ χῶμα τῆς γῆς, ἐκμηδενίζοντας τὸν ἑαυτό του ὣς τὸ τέλος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν του, μεταποιεῖται σὲ ἀληθινὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μὲ ὑποστατικὸ τρόπο ὑπάρξεως. Καθίσταται φίλος τοῦ Θεοῦ καὶ συνάμα στόχος Του, καθὼς προσάγει ὅλη τὴ δημιουργία ἐνώπιόν Του μὲ τὴ δέηση τῆς μεσιτείας του. Ὁ μοναχισμὸς μαρτυρεῖ τὴν ἐμπειρικὴ ἀλήθεια τοῦ θεϊκοῦ νόμου τῆς ταπεινώσεως, ποὺ ἐκφράζει ἡ ἀνεστραμμένη πυραμίδα· μαρτυρεῖ τὴν ὁδὸ ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὸν πυθμένα τῆς κολάσεως, χωρὶς νὰ τὸν καταστρέφει· ἀντιθέτως, τὸν ἀναβιβάζει στὰ ὕψη τῆς ἀκατάλυτης ζωῆς.