Ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος

Ὁ ἀληθινὸς σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθορισμένος πρὸ χρόνων αἰωνίων, ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Δημιουργοῦ. Ἡ ἐκπλήρωσή τους ὅμως προϋποθέτει τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ νοῦ στὴν καρδιὰ καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἀρχικῆς του ἀκεραιότητας. Διότι μόνο τότε γίνεται ἱκανὸς ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ ὅλο τὸ εἶναι του καὶ τὸν πλησίον του ὅπως τὸν ἐαυτό του, σύμφωνα μὲ τὴ διπλὴ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης. Τέτοια ἦταν ἡ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου στὸν Παράδεισο· δὲν γνώριζε οὔτε διχασμὸ οὔτε ἐσωτερικὴ πάλη στὴν ψυχή. Ἡ φυσικὴ θεόσδοτη δύναμη τοῦ νοῦ του ἦταν συνεχῶς στραμμένη πρὸς τὸ Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ ἀγαλλίασή του μέσα στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ δὲν εἶχε τέλος. Τώρα ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι πεπτωκώς, καὶ ὁ νοῦς του διάχυτος σὲ ὅλη τὴν κτίση· ὁφείλει συνεπῶς νὰ ἐπιστρέψει στὴν καρδιὰ καὶ νὰ ἀνακαλύψει ἐκ νέου τὴν ἑνότητά του…. Ὅταν ὁ νοῦς ἐπιστρέψει στὴν καρδιά, ὁ Θεὸς ἐκεῖ τὸν ἐπιβλέπει. Εἶναι βυθισμένος στὴν κάμινο τῆς καρδιᾶς καὶ καθαίρεται μὲ τὸ βάπτισμα τοῦ πυρός, ποὺ ὁ Κύριος ἦλθε νὰ βάλει στὴ γῆ (βλ. Λουκ. 3,16· 12,49). Ὅταν ὁ νοῦς ἐξαγνισθεῖ πλήρως, γίνεται σὰν ἀστραπὴ καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ εἰσέλθει στὴ βαθειὰ καρδιά.

σσ. 222 καὶ 228.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ