Μαριάμ

Ἡ ὀρθὴ θεώρηση τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου πρίν, κατὰ τὴ διάρκεια καὶ μετὰ τὸν τόκο χορηγεῖ γνώση τοῦ μυστηρίου τῆς ἁγιότητας. Ἡ παρθενία Της πρὶν τὴ γέννηση εἶναι προφανὴς καὶ μαρτυρούμενη ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν Γραφῶν. Ἡ παρθενία Της κατὰ τὴ γέννηση γίνεται κατανοητὴ διαμέσου τῆς βιωμένης πείρας ὅτι ὁ Θεὸς οὐδέποτε ἀφήνει πληγὴ σὲ ὅ,τι ἀγγίξει. Ἀντιθέτως, τὸ θεραπεύει, τὸ τελειοποιεῖ, τὸ ἁγιάζει. Ἡ γέννηση τοῦ Θεοῦ δὲν μποροῦσε παρὰ νὰ γίνει πρόξενος θαύματος, κατὰ τὸ ὁποῖο «νικᾶται φύσεως τάξις» γιὰ νὰ ὑπερισχύσει ἡ ὑπερφυὴς θεία τάξη. Ἡ παρθενία τῆς Παναγίας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς Της μετὰ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἀπόρροια τῶν ὑπερφυσικῶν γεγονότων ποὺ προηγήθηκαν. Ἦταν κατηγορικὴ ἐπιταγὴ γιὰ τὸ πνεῦμα Της, προκειμένου νὰ φυλάξει τὴν ἀπαράμιλλη χάρη ποὺ Τῆς δόθηκε.

TABLE OF CONTENTS

1. The Mystery of the Most Holy Mother of God

2. The Garment of Humility of the Mother of God, the Pattern for Monasticism

3. The Mother of God as the Eschatological Event of the Human Race