Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης

Θρηνεῖ ὁ Ἀδάμ:
«Δὲν μὲ τέρπει ἡ σιγὴ τῆς ἐρήμου. Δὲν μὲ ἕλκουν τῶν ὀρέων τὰ ὕψη. Δὲν μὲ ἀναπαύει τὸ κάλλος τῶν δασῶν καὶ τῶν λιβαδιῶν. Δὲν καταπραΰνει τὸν πόνο μου τὸ κελάδημα τῶν πουλιῶν. Τίποτε, τίποτε δὲν μοῦ δίνει τώρα χαρά. Ἡ ψυχή μου ράγισε ἀπὸ τὴν πολλὴ θλίψη. Πρόσβαλα τὸν ἀγαπημένο Θεό μου. Καὶ ἂν μὲ δεχόταν πάλι στὸν παράδεισο ὁ Κύριος, καὶ ἐκεῖ μὲ πόνο θὰ θρηνοῦσα: “Γιατί πίκρανα τόσο τὸν ἀγαπημένο μου Θεό”»;

Ὁ Ἀδὰμ ἔχασε τὸν ἐπίγειο παράδεισο καὶ τὸν ἀναζητοῦσε μὲ θρήνους: «Παράδεισέ μου, παράδεισε, θαυμαστέ μου παράδεισε». Καὶ ὁ Κύριος ἐπάνω στὸν Σταυρὸ μὲ τὴν ἀγάπη Του τοῦ χάρισε ἄλλον Παράδεισο, καλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἔχασε, στοὺς οὐρανούς, ὅπου εἶναι τὸ ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος. «Τί νὰ ἀναταποδώσουμε στὸν Κύριο γιὰ τὴν ἀγάπη Του πρὸς ἐμᾶς»;

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α’ ΜΕΡΟΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ

Α’ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

Ἡ φωνὴ τῆς Θεομήτορος – Ὁ χρόνος τῆς στρατιωτικῆς θητείας – Μετάβαση στὴν Κρονστάνδη στὸν πατέρα Ἰωάννη – Ἄφιξη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἴσοδος στὴ Μονὴ – Ἡ ἀρχὴ τῶν πειρασμῶν – Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου στὸν νεαρὸ ὑποτακτικὸ ἀδελφὸ Συμεὼν – Τρεῖς τύποι ἀσκητῶν τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς – Ἡ αἴσθηση τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς μετανοίας στὸν ἀδελφὸ Συμεὼν – Τί εἶναι ἡ ἁμαρτία;

Β’ ΜΟΝΑΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ:

Ἡ ἀπώλεια τῆς χάριτος – Ἡ συμβουλὴ τοῦ Γέροντα Ἀνατολίου – Δεύτερος μεγάλος πειρασμὸς καὶ νέα θαυμαστὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νουθεσία: «Κράτα τὸν νοῦ σου στὸν Ἅδη, καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι» –  Νέο στάδιο πνευματικῆς ζωῆς – Ἐπιστροφὴ τῆς χάριτος καὶ προσευχὴ ὑπὲρ τοῦ κόσμου.

Γ’ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΑΥΤΟΥ:

Περιγραφὴ τῆς μορφῆς καὶ τοῦ χαρακτῆρος τοῦ Γέροντα – Συνομιλίες τοῦ Γέροντα: Μὲ τὸν π. Στρατόνικο – Μὲ τὸν π. Βενιαμὶν – Στὴν τράπεζα τῶν οἰκονόμων – Μὲ τὸν Ἀρχιμανδρίτη-ἱεραπόστολο – Μὲ νεαρὸ φοιτητὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία – Μὲ μοναχὸ γιὰ τὴν πνευματικὴ πάλη – Στὸ ξυλουργεῖο – Μὲ τὸν π. Β. – Στὸν π. Διάδοχο.

Δ’ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

Ἡ ἐπίγνωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ – Ἡ ὑπακοὴ – Ἡ Ἱερὰ Παράδοση καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ – Τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ – Σκέψεις τοῦ Γέροντα γιὰ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῶα – Τὸ κάλλος τοῦ κόσμου – Οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες – Ἡ ἐξομοίωση τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Χριστὸ – Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ – Ἡ στάση πρὸς τὸν πλησίον – Ἡ ἑνότητα τοῦ πνευματικοῦ κόσμου καὶ τὸ μεγαλεῖο τῶν Ἁγίων — Ἡ πνευματικὴ θεωρία τοῦ κόσμου – Δύο τρόποι τῆς γνώσεως τοῦ κόσμου — Τὰ σημεῖα τῆς χάριτος καὶ τῆς πλάνης — Σκέψεις γιὰ τὴν ἐλευθερία — Ἡ προσωπικὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν προσωπικὸ Θεὸ — Ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς ἐχθροὺς — Ἡ διάκριση τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ — Ἡ ὁδὸς τῆς Ἐκκλησίας — Ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὴ χριστιανικὴ ἀγάπη καὶ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη – Τὸ ἀδιάλειπτο τῆς προσευχῆς τοῦ Γέροντα.

Ε’ ΝΟΕΡΑ ΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Οἱ τρεῖς τρόποι τῆς προσευχῆς — Ἡ ἐξέλιξη τοῦ λογισμοῦ — Ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ «ἀγαπήσεις τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου», ὡς θεμέλιο τῆς ἱερᾶς ἡσυχίας — Τὸ ἀνθρωπολογικὸ θεμέλιο τῆς νοερᾶς ἡσυχίας — Πεῖρα αἰωνιότητας — Ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς-ὁ ἀγὼν κατὰ τῶν παθῶν.

Ϛ’ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ

Τέσσερα εἴδη φαντασίας.

Ζ’ Η ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ

Η’ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ

Ἡ Θεομίμητη ἀπάθεια — Ὁ Θεῖος Γνόφος — Ὁ Γνόφος τῆς ἀπεκδύσεως.

Θ’ Η ΧΑΡΗ ΚΑΙ Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΓΕΝΝΑ

Ι’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

Δὲν εἶναι πάντοτε χωρὶς πόνο γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ — Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ζωὴ μὲ τοὺς ἁγίους δὲν εἶναι πάντοτε εὔκολη — Ἂν δὲν ὑπάρχει χάρη καὶ στὸ σῶμα, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μὴν ἀντέξει στὰ βάσανα γιὰ τὸν Χριστὸ — Ἀξιόλογη ἐπίσκεψη — Τὸ «σκληρὸ» τῶν δοκιμασιῶν.

ΙΑ’ Ἐξήγηση στὴν ἀποκάλυψη «ΚΡΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ, ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ» 

ΙΒ’ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΟΡΙΑ ΣΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΟΝ

ΙΓ’  Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ἡ σκέψη περὶ τὴν «ἀδυναμία» τοῦ Χριστιανισμοῦ εἶναι βαθιὰ λανθασμένη. Ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων καὶ ἡ «ἀντίθετη» πορεία τους — Ἡ χριστιανικὴ πάλη πρὸς τὸ κακὸ — Ὁ «νόμος» τῆς αἰώνιας ζωῆς στὶς δύο ἐντολὲς — Ἡ ψυχολογικὴ ἀντίφαση τῶν ἐντολῶν αὐτῶν ὡς συνέπεια τῆς διαστροφῆς τῆς ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ — Ὁ τελευταῖος λόγος — Τὸ κριτήριο τῆς ἀληθείας — Τὸ παράδοξο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

ΙΔ’ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΙΕ’ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΓΝΩΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Β’ ΜΕΡΟΣ
ΟΙ ΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Α΄ Δίψα Θεοῦ
Β΄ Λόγος γιὰ τὴν προσευχὴ
Γ΄ Ἡ ταπείνωση
Δ΄ Ἡ εἰρήνη
Ε΄ Ἡ χάρη
Ϛ΄ Τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐλευθερία
Ζ΄ Ἡ μετάνοια
Η΄ Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ
Θ΄ Ἡ ἀγάπη
Ι΄ Εἴμαστε τέκνα Θεοῦ καὶ ὅμοιοι πρὸς τὸν Κύριο
ΙΑ΄ Γιὰ τὴ Θεομήτορα
ΙΒ΄ Γιὰ τοὺς Ἁγίους
ΙΓ΄ Γιὰ τοὺς ποιμένες – Γιὰ τοὺς πνευματικοὺς
ΙΔ΄ Γιὰ τοὺς μοναχοὺς
ΙΕ΄ Ἡ ὑπακοὴ
ΙϚ΄ Γιὰ τὸν πνευματικὸ ἀγώνα
ΙΖ΄ Λογισμοὶ καὶ πλάνη
ΙΗ΄ Ὁ θρῆνος τοῦ Ἀδὰμ
ΙΘ΄ Διηγήσεις ἀπὸ τὴ ζωὴ
Κ΄ Ἀσκητικὲς σκέψεις, συμβουλὲς καὶ παρατηρήσεις

ΠΙΝΑΚΕΣ:
ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑΣ ΣΕΛΙΔΩΝ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ