Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ «εἰς σταθμούς»

Ὁ Θεὸς παραδίδει στὴν παιδεία ποὺ παρέδωσε τὸν Μονογενῆ Του Υἱὸ τοὺς δούλους Του, στοὺς ὁποίους διακρίνει ζῆλο καὶ ἔνθεο πόθο. Σὲ ὅσους προβλέπει ὅτι θὰ φθάσουν σὲ μεγάλη τελείωση, παραχωρεῖ δριμεῖες ἐκδηλώσεις τῆς παιδαγωγίας Του. Κατὰ τὴ μαρτυρικὴ καταπόνηση τῆς δεύτερης περιόδου, κατὰ τὴν ἀκραία δοκιμασία τῆς θεοεγκαταλείψεως, ὁ Χριστιανὸς μυεῖται στὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ· γνωρίζει τὸν Χριστὸ στὸ ἄπειρο βάθος Του. Καὶ ὁ Χριστὸς σὲ ὅποιον Τοῦ ὁμοιάσει στὴν κατάβαση, τοῦ δίδει χάρη νὰ ὁμοιάσει σὲ Αὐτὸν καὶ στὴν ἀνάβαση. Τοῦ παρέχει τὴ χάρη τοῦ πλατυσμοῦ, γιὰ νὰ περιπτυχθεῖ στὴν καρδιά του οὐρανὸ καὶ γῆ. Ὁ Θεὸς ἀπευθύνει κλήση στὸν ἄνθρωπο γιὰ ζωὴ θαυμαστή. Ἡ γνώση τῆς κακοτράχαλης καὶ δύσβατης ὁδοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ φωτοφόρου τέλους της δίδει σύνεση στὸν νοῦ, ἐνῶ συνάμα γεννᾶ ἔμπνευση καὶ ἐμπιστοσύνη στὴν καρδιά. Ἐνισχύει τὸν ἄνθρωπο νὰ παραθέσει «ἑαυτὸν καὶ ἀλλήλους καὶ τὴν ζωὴν αὐτοῦ ἅπασαν» στὰ ἅγια χέρια τοῦ Παντοκράτορος Ἰησοῦ. Τὸν περικρατεῖ, ὥστε νὰ μὴν ἀποκλίνει ἀπὸ τὸν σκοπό του, νὰ σπείρει ἀθανασία, αἰωνιότητα, ὅσο ζεῖ καὶ κινεῖται πάνω στὴ γῆ. Τὸν συνδράμει νὰ γίνει μέτοχος τῆς ποθεινῆς «κρείττονος» ἀναστάσεως εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας.